De laatste tijd overtreffen fabrikanten elkaar met nieuwere versies van hun bestaande producten. Sommigen pronken ermee minder calorieën of suiker te bevatten, anderen geven trots toe slecht vet kwijt te raken, dat volgens hen het gezondste is omdat we het alle ziektes en overgewicht danken. Het antwoord op de vraag wat u moet kiezen is niet duidelijk, maar om die te beantwoorden moet u begrijpen wat we bedoelen met een "Nul"- en "light" product.
Nul Voeding
Verschillende fabrikanten benaderen deze terminologie op twee manieren. Meestal bevat een product met het label "Nul" echter een minimale hoeveelheid kcal die daadwerkelijk dicht bij nul ligt. Het kan ook betekenen dat een bepaald product geen suiker bevat, en als het bijvoorbeeld een gezoet drankje is, is de belangrijkste energiebron, d.w.z. calorieën, eigenlijk suiker. Daarnaast is er een voedingswaardeverklaring zoals "geen energiewaarde", die kan worden gebruikt voor producten met maximaal 4 kcal per 100 ml. Als de fabrikant in zijn nieuwe versie, dus de "Nul"-versie, geen suiker toevoegt, kan zo'n product daadwerkelijk bijna geen energie bevatten, wat overeenkomt met de naam. Hier is alles in orde, dus verder naar de "light"-producten.
"Light" - betekent minder
Uit het Engels betekent "light" licht. De naam zelf suggereert dat het fitter is en minder calorieën bevat. In vergelijking met de concurrentie hebben deze producten meestal geen "Nul"-energiegehalte, maar slechts een gereduceerde energie. Om zo'n status te krijgen, moet een product volgens de normen van de Europese Unie minstens 30% minder kcal bevatten in vergelijking met het originele product. Dit geldt voor een van de ingrediënten, d.w.z. het kan een gereduceerde energie-, vet- of koolhydraatgehalte hebben. Zeer zelden geldt dit voor eiwit, want hier gaat het meestal de andere kant op. Fabrikanten zijn trotser op de verhoging van het gehalte van dit macro-element en richten zich op mensen die om hun conditie, spiermassa geven of een actieve levensstijl leiden.
Er is echter een zekere relatie tussen deze soorten voedingsmiddelen of dranken. Het is ingeburgerd dat "Nul"-producten die zonder suiker zijn, terwijl "Light" verwijst naar die met een verminderd of ontbrekend vetgehalte. In beide gevallen is de energie-inhoud duidelijk lager. Laten we nu een andere vraag stellen. Moeten deze koolhydraten en vetten door iets worden vervangen? Het antwoord is ja.
Waarmee worden de "ontbrekende ingrediënten" vervangen?
De scheiding van beide soorten voedingsmiddelen geldt ook voor de ingrediënten die eraan worden toegevoegd om de kwaliteit, consistentie, het uiterlijk of gewoon de smaak te verbeteren. Elk product bevat bepaalde hoeveelheden eiwitten, vetten, koolhydraten en micronutriënten zoals vitaminen en mineralen. Het is logisch dat de voedingswaarde en andere eigenschappen veranderen als een van deze wordt verminderd of volledig verwijderd.
Hoe zit het met "Nul"-producten?
Ze worden vaak beschuldigd veel "chemischer" te zijn dan hun klassieke tegenhangers. De situatie is niet zo duidelijk als het lijkt. De bekendste producten van dit type zijn natuurlijk suikervrije dranken. Dit is de grootste groep, dus zal ik hier veel aandacht aan besteden. De stof die eruit is gehaald is sacharose of suiker. Het gaf een zoete smaak en een energie van 4 kcal per gram, dus deze dranken bevatten na aftrek daarvan bijna nul kcal per 100 milliliter. Naast suiker waren er verschillende soorten kleurstoffen, smaakversterkers, conserveermiddelen en aroma's (alles te vinden onder de aanduiding E). Afhankelijk van het type drank is deze samenstelling verschillend. Om een vergelijkbare smaak als het origineel te krijgen, vulde de fabrikant de ontbrekende ruimte met allerlei zoet- en verdikkingsmiddelen, anders zou de drank een waterachtige consistentie hebben en toch een waardige opvolger zijn van een volwaardig rijp product.
Het zijn zoetstoffen die de grootste controverse veroorzaken. Ze moeten als equivalent van suiker fungeren en elk smaakt iets anders omdat ze verschillend zoet zijn. Ze kunnen van natuurlijke oorsprong zijn (Xylitol, Stevia) of synthetisch (Acesulfaam, Saccharine, Aspartaam). Hun grootste voordeel is dat ze vanwege hun zeer lage glycemische index door diabetici kunnen worden gebruikt en sommige zijn tot meerdere honderden keren zoeter dan suiker, wat de benodigde hoeveelheid om de gewenste zoetheid te bereiken aanzienlijk vermindert. Bovendien hebben ze een laag caloriegehalte en zelfs cariësremmende en antibacteriële eigenschappen.
Fenylketonurie, prikkelbare darm syndroom en zwangere vrouwen mogen ze niet consumeren vanwege het feit dat ze de placenta passeren. Daarnaast hebben ze een laxerend effect en stimuleren ze de drang naar zoete producten. Dit komt door de zoete smaak. De hersenen nemen dit op via de zoete smaakreceptoren en bereiden zich voor op de portie koolhydraten die de maag zal bereiken. Er is een stijging van het insulineniveau, maar bij het ontbreken van suikerinname leidt dit tot een daling van het niveau in het bloed en vraagt ons brein om een extra portie calorieën om dit niveau te verhogen. Het resultaat is een toestand van verhoogde eetlust. Het is belangrijk op te merken dat iedereen in verschillende mate vatbaar is voor dit effect, maar het is verstandig om het gebruik van zoetstoffen en producten die deze bevatten niet te overdrijven. Het laatste nadeel is hun prijs. We hebben het hier niet alleen over dranken, maar over de wens om gewone suiker te vervangen door zoetstoffen. Ze zijn veel duurder en minder beschikbaar.
Wat en waarmee wordt bij "Light"
-producten vervangen?
Hier is de situatie complexer. Afhankelijk van het product. Om dit te uniformeren richten we ons op zuivelproducten. Eerst melk. Het is verkrijgbaar met verschillende vetgehaltes. Ik vergelijk 3,5% melk met 0,5%.
De eerste bevat 64 kcal per 100 gram, respectievelijk 3,5 gram vet, 3,3 gram eiwit en 4,8 gram koolhydraten. Daarentegen bevat 0,5% melk 39 kcal per 100 gram, 0,5 gram vet, 3,5 gram eiwit en 5,1 gram koolhydraten en veel meer water. Ook in smaak blijft de vetreductie niet onopgemerkt. Het is een smaakdrager en de grotere hoeveelheid water beïnvloedt ook de opname op de tong. We kunnen ook een toename van koolhydraten en eiwit constateren in vergelijking met vettere melk.
Laten we naar yoghurt gaan. Het is erg moeilijk om de juiste structuur van het product te behouden door vet te verwijderen. Aan sommige yoghurt worden melkpoeder of melkeiwitten toegevoegd. In dat geval is het natuurlijk niet schadelijk voor de gezondheid, mits we geen lactose-intolerantie of allergieën voor deze ingrediënten hebben.
Hetzelfde geldt voor kaas. Vooral de van nature rijpende bevatten veel vet, dus het is niet verwonderlijk dat hun "lichte" versies verschenen. Enkele jaren na de introductie van de producten op de voedselmarkt werd begonnen met wetenschappelijk onderzoek, waarvan de resultaten onder andere richtlijnen voor producenten moesten zijn. Het bleek dat een aanzienlijk deel van de consumenten erop lette dat de consistentie te rubberachtig was, de smaak flauw en de kleur onnatuurlijk. Bij het verbeteren van vetarme producten werden verschillende technieken geïntroduceerd en speciale stoffen gebruikt die bijdragen aan het verbeteren van de smaakbeleving. Populair zijn vetmimetica, dus vervangers op basis van cellulose, maltodextrine, vezels of gemodificeerd zetmeel. Hun taak is water te binden en een gel te vormen, waardoor ze producten een vergelijkbare vorm geven als vetrijke. Het is meteen duidelijk dat het koolhydraten zijn. In feite hebben veel van deze soorten producten in vergelijking met hun originelen een verhoogde hoeveelheid suiker. Door het feit dat de hoeveelheid van een ingrediënt is verminderd, kunnen ze echter als "lichte" producten worden beschouwd.
Paradox
Het fundamentele nadeel van low-energy alternatieven is dat het woord "light" slechts een bepaalde groep producten aanduidt, die mogelijk overschaduwd wordt door die voedingsmiddelen die van nature caloriearm, suikervrij en vetarm zijn. Mode om fit te zijn leidt consumenten vaak ertoe deze producten te kiezen. Dit leidt soms tot een soort paradox. Die bestaat eruit dat producten met deze naam steeds vaker worden gekozen en niet die van nature caloriearm zijn, zoals groenten of fruit. Vaak is een lichte reep of yoghurt aantrekkelijker dan een appel of een komkommer.
Samenvatting
Volgens het motto "Alles met mate voor mensen" kunnen "Nul"- en "Light"-producten in het dagelijkse dieet worden opgenomen en zelfs een interessante manier zijn om nieuwe smaken te ontdekken. De sleutel is matiging en zorgvuldig lezen van de etiketten. Elke fabrikant voegt licht verschillende zoetstoffen of vulstoffen toe, en het is erg belangrijk het etiket te lezen, vooral de samenstelling, die bij de keuze van een nieuw product radicaal kan verschillen.
