ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

• Λευκή Ιτιά – μερικές πληροφορίες
• Φλοιός λευκής ιτιάς – η θρεπτική αξία
• Φλοιός ιτιάς – κατά του πόνου και διαφόρων δερματικών προβλημάτων
• Άλλες χρήσεις του φλοιού ασημένιας ιτιάς

• Πώς χρησιμοποιείται ο φλοιός ασημένιας ιτιάς;

• Φλοιός λευκής ιτιάς – αντενδείξεις χρήσης
• Περίληψη

Η εμφάνιση της ασημένιας ιτιάς ξεχωρίζει σαφώς από άλλα δέντρα. Ο παχύς, καμπουριαστός κορμός της, από τον οποίο αναπτύσσονται ψηλοί κλάδοι, είναι μια συνηθισμένη εικόνα στην Πολωνία. Επομένως, πιθανότατα όλοι γνωρίζουμε καλά αυτό το δέντρο. Εκτός από την ενδιαφέρουσα εμφάνισή του και τη συχνή παρουσία του, μπορεί να μας προσφέρει πολλά περισσότερα. Φυσικά, αναφερόμαστε στις ιδιότητές του που μπορούν να επηρεάσουν θετικά τη λειτουργία του σώματός μας. Από την ασημένια ιτιά απομονώθηκε για πρώτη φορά το 1829 η σαλικίνη – ο πρόδρομος του σήμερα δημοφιλούς σαλικυλικού οξέος.

Λευκή Ιτιά – μερικές πληροφορίες

Η ασημένια ιτιά ονομάζεται επίσης ασημένια ιτιά ή λευκή ιτιά. Ανήκει στην οικογένεια των ιτιδών και η αρχική της περιοχή εξάπλωσης ήταν η Ευρώπη, αλλά και η Ασία και ορισμένες περιοχές της Βόρειας Αφρικής. Στη χώρα μας είναι ένα διαδεδομένο φυτό και συναντάται πιο συχνά στις όχθες ποταμών, σε διάφορα χαντάκια δρόμων και παντού όπου το έδαφος είναι πολύ υγρό. Ενδιαφέρον είναι ότι η ασημένια ιτιά εμφανίζεται σχεδόν αποκλειστικά στην άγρια φύση, ενώ οι πολυάριθμες ποικιλίες της χρησιμοποιούνται συχνά ως καλλωπιστικά φυτά. Μία από αυτές είναι η κλαίουσα ιτιά – ένα πολύ δημοφιλές δέντρο σε πάρκα. Η ιτιά είναι ένα εκτιμημένο φαρμακευτικό φυτό εδώ και αιώνες. Παλαιότερα χρησιμοποιούνταν τόσο ο φλοιός όσο και τα φύλλα, ο χυμός και οι καρποί της ιτιάς. Ωστόσο, σήμερα το μόνο μέρος της ιτιάς που χρησιμοποιείται στην φυτοθεραπεία είναι ο φλοιός. Πρέπει όμως να σημειωθεί ότι μόνο ο νεαρός φλοιός αυτού του φυτού έχει θεραπευτικές ιδιότητες. Γι’ αυτό συλλέγεται από κλαδιά ηλικίας 2-3 ετών. Αυτό πρέπει να γίνεται νωρίς την άνοιξη, καθώς τότε οι χυμοί κυκλοφορούν πιο έντονα στο δέντρο. Έτσι διαχωρίζεται πολύ πιο εύκολα από το ξύλο. Ο φλοιός ασημένιας ιτιάς χρησιμοποιούνταν ήδη από τους αρχαίους Έλληνες. Ο Ιπποκράτης τον ανέφερε στα κείμενά του. Τον χρησιμοποιούσε για τη θεραπεία της αρθρίτιδας και ως φυσικό παυσίπονο. Η πραγματική δημοτικότητα αυτού του πρώτου υλικού ήρθε όμως τον 19ο αιώνα. Τότε η χρήση παρασκευασμάτων με βάση τον φλοιό ιτιάς στη φυτοθεραπεία διαδόθηκε ευρέως.

Φλοιός λευκής ιτιάς – η θρεπτική αξία

Ο φλοιός ιτιάς περιέχει πολλά διαφορετικά δραστικά συστατικά. Δεν είναι τυχαίο που ονομάζεται φυτικό ασπιρίνη. Ενδιαφέρον είναι ότι για την παρασκευή αυτού του γνωστού φαρμάκου χρησιμοποιείται εκχύλισμα φλοιού ιτιάς. Αποτελείται κυρίως από σαλικυλογλυκοσίδες (Σαλικορτίνη, Σαλικίνη, Ποπουλίνη, Φραγιλίνη, Ακετυλοσαλικίνη). Αυτές διασπώνται στο πεπτικό μας σύστημα και απελευθερώνουν σαλικυλικό αλκοόλ, το οποίο στη συνέχεια οξειδώνεται στο γνωστό σαλικυλικό οξύ. Επιπλέον, περιέχει πολλά ταννίνες, φαινολικά οξέα και διάφορες ρητίνες. Επιπλέον, μπορεί να είναι καλή πηγή ανόργανων αλάτων. Μπορούμε, για παράδειγμα, να αναφέρουμε: κάλιο, νάτριο και σίδηρο.

Φλοιός ιτιάς – κατά του πόνου και διαφόρων δερματικών προβλημάτων

Ο φλοιός ιτιάς έχει, χάρη στην υψηλή περιεκτικότητα σε σαλικυλογλυκοσίδες, κυρίως αναλγητικές, αντιφλεγμονώδεις, αντιπυρετικές και αντιβακτηριακές ιδιότητες. Μπορεί να αποτελέσει μια εξαιρετική και κυρίως φυσική εναλλακτική λύση στα κλασικά φάρμακα για αυτά τα κοινά συμπτώματα. Η χρήση του ενδείκνυται σε κρυολογήματα, γρίπη και λοιμώξεις κάθε είδους. Αξίζει να θυμόμαστε ότι μπορεί επίσης να ανακουφίσει ρευματικούς πόνους και να υποστηρίξει στοχευμένα την καταπολέμηση φλεγμονών των αρθρώσεων. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι τα παρασκευάσματα με βάση τον φλοιό ιτιάς μπορούν να χρησιμοποιηθούν και εξωτερικά. Αντιμετωπίζουν πολύ καλά τις δερματικές βλάβες και μπορούν να υποστηρίξουν την επούλωση των πληγών. Τα δραστικά συστατικά που περιέχονται στον φλοιό έχουν στυπτικές και απολυμαντικές ιδιότητες. Ο φλοιός ιτιάς μπορεί επίσης να βοηθήσει στην καταπολέμηση της επίμονης ακμής. Καθαρίζει τους πόρους, ανακουφίζει τις δερματικές ερεθίσεις, αλλά υποστηρίζει και τη διαδικασία απομάκρυνσης των νεκρών κυττάρων της επιδερμίδας.

Άλλες χρήσεις του φλοιού ασημένιας ιτιάς

Παρασκευάσματα από φλοιό ασημένιας ιτιάς χρησιμοποιούνται επίσης για την ανακούφιση της αϋπνίας, αλλά και διαφόρων νευραλγιών και ημικρανιών. Ενδιαφέρον είναι ότι μπορούν επίσης να μειώσουν την ένταση των προεμμηνορροϊκών συμπτωμάτων. Επιπλέον, έχουν χαλαρωτική δράση και είναι εξαιρετικά κατάλληλα για εντερίτιδα ή διάρροια. Αξίζει να γνωρίζουμε επίσης ότι ο φλοιός ιτιάς μπορεί να επηρεάσει το καρδιαγγειακό μας σύστημα. Με τη χρήση του μπορεί να μειωθεί σημαντικά ο κίνδυνος εμφράγματος, αλλά και άλλων καρδιαγγειακών παθήσεων. Με την αναστολή της υπερβολικής συσσωμάτωσης των αιμοπεταλίων μπορεί επίσης να μειώσει τον κίνδυνο θρόμβων αίματος και αρτηριοσκλήρωσης.

Πώς χρησιμοποιείται ο φλοιός ασημένιας ιτιάς;

Η πιο δημοφιλής μορφή χρήσης του φλοιού ασημένιας ιτιάς είναι το αφέψημα. Ρίξτε μια κουταλιά της σούπας αποξηραμένο φλοιό ιτιάς και ένα ποτήρι βραστό νερό. Στη συνέχεια καλύψτε το και αφήστε το για περίπου 15-20 λεπτά. Το τσάι ιτιάς μπορεί να καταναλωθεί με αυτόν τον τρόπο 1 έως 2 φορές την ημέρα.

Δημοφιλής είναι επίσης το βάμμα από φλοιό ιτιάς. Η παρασκευή του είναι πολύ απλή. Περίπου 100 γραμμάρια ξηρού φλοιού πρέπει να περιχυθούν με περίπου 500 χιλιοστόλιτρα ισχυρού αλκοόλ με περιεκτικότητα περίπου 40-60%. Στη συνέχεια, τα προετοιμασμένα δοχεία φυλάσσονται καλά κλεισμένα σε σκοτεινό μέρος για 14 ημέρες. Μετά από αυτό το διάστημα, το έτοιμο βάμμα φιλτράρεται και εμφιαλώνεται σε μικρότερα μπουκάλια. Συνιστάται να μην λαμβάνονται περισσότερες από τέσσερις φορές την ημέρα ένα κουταλάκι του γλυκού, το οποίο προηγουμένως έχει διαλυθεί σε νερό, τσάι ή άλλο ρόφημα. Να θυμάστε ότι πρόκειται για αλκοολούχο διάλυμα και μετά την κατανάλωση δεν πρέπει να οδηγείτε. Η μέγιστη ημερήσια δόση για ενήλικες έχει οριστεί στα 12 γραμμάρια καθαρού βαμμένου υγρού.

Μπορούμε επίσης να παρασκευάσουμε ένα εκχύλισμα. Ρίξτε μια κουταλιά της σούπας φλοιό και περίπου 1,5 φλιτζάνια κρύο νερό. Στη συνέχεια, βράστε το παρασκευασμένο διάλυμα και αφήστε το να βράσει για 30 λεπτά. Μόλις το μείγμα είναι έτοιμο, αφήστε το να κρυώσει για 15 λεπτά. Το έτοιμο ζωμό σουρώνεται και καταναλώνεται φρέσκο. Προσπαθούμε να μην ξεπεράσουμε τα 3 ποτήρια την ημέρα. Μπορούμε επίσης να χρησιμοποιήσουμε το ζωμό εξωτερικά. Βρέξτε γάζα σε αυτόν και εφαρμόστε την ως κομπρέσα στο δέρμα. Επίσης, δεν υπάρχει πρόβλημα να προσθέσουμε φλοιό ιτιάς στο μπάνιο. Βράστε 100 γραμμάρια σκόνης φλοιού σε ένα λίτρο νερό για 20 λεπτά. Μετά από αυτό το διάστημα, ρίξτε το έτοιμο μείγμα στη μπανιέρα.

Φλοιός λευκής ιτιάς – αντενδείξεις χρήσης

Ο φλοιός ασημένιας ιτιάς είναι ένα ασφαλές φυτικό υλικό, υπάρχουν όμως περιπτώσεις όπου πρέπει να αποφεύγεται άμεσα η χρήση του. Αυτό το υλικό δεν πρέπει κυρίως να χρησιμοποιείται από παιδιά. Οι έγκυες και οι θηλάζουσες γυναίκες πρέπει να συμβουλεύονται γιατρό πριν τη χρήση παρασκευασμάτων φλοιού ιτιάς. Λόγω της περιεκτικότητας σε πολλά δραστικά συστατικά στον φλοιό, συμπεριλαμβανομένων των σαλικυλικών, μπορεί να υπάρξουν αλληλεπιδράσεις με φάρμακα. Άτομα που είναι αλλεργικά ή υπερευαίσθητα στα σαλικυλικά, αλλά και σε φάρμακα από την ομάδα των μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών, πρέπει οπωσδήποτε να αποφεύγουν τη χρήση. Επίσης, ο φλοιός ιτιάς μπορεί να επιδεινώσει την πορεία του βρογχικού άσθματος. Αντενδείξεις για τη χρήση είναι επίσης διάφορες παθήσεις του ήπατος, των νεφρών, αλλά και προβλήματα με την πήξη του αίματος και έλκη στο στομάχι ή στο δωδεκαδάκτυλο.

Περίληψη

Ο φλοιός λευκής ιτιάς είναι πλούσιος σε σαλικυλικά και μπορεί να δράσει ως φυσικό αναλγητικό, αντιπυρετικό ή αντιφλεγμονώδες φάρμακο. Ωστόσο, αυτή δεν είναι η μόνη χρήση του. Δρα επίσης ως θεραπεία κατά της ακμής, διαφόρων πληγών και προληπτικά κατά των καρδιαγγειακών παθήσεων. Χάρη στην υψηλή περιεκτικότητα σε δραστικά συστατικά, έχει ευρύ φάσμα δράσης στον ανθρώπινο οργανισμό. Ωστόσο, πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη τους πιθανούς κινδύνους και τις αντενδείξεις κατά τη χρήση φλοιού ιτιάς. Διότι όπου υπάρχουν δραστικά συστατικά, μπορεί να προκύψουν δυνητικά επικίνδυνες αλληλεπιδράσεις.